Aslında bir nesle "emo" kavramını tanıtan ve şarkılarıyla herkesi bir yerlere sürükleyen bir gruptan bahsetmek istiyorum. Karşınızdaaaa....... My Chemical Romance.
Bu sene 15. yıl dönümü olan albüm, grubun "bitirmesi en zor albüm" olarak tanımladıkları bir konsept albümü. Albüm boyunca "The Patient" adını verdikleri bir kanser hastasının hayatı konu ediliyor. Albümdeki her bir şarkıyı dinlediğimizde karakterimizin hayatı, etrafındaki insanlar ve hatta hayata olan bakış açısını biraz daha iyi anlıyor ve git gide şarkıların içine biraz daha çekiliyoruz.
İlk olarak albümün ilk şarkısı The End hakkında biraz konuşmak istiyorum. Daha ilk saniyelerde zaten hastanede olduğumuzu anlıyoruz ve kahramanımız The Patient bizi şarkıya şu sözlerle çağırıyor: "Gelin şimdi, herkes gelsin bu trajik olay için" burada kastettiği trajik olayın aslında kendi cenazesi olduğunu şarkının ilerleyen dakikalarında anlıyoruz. Başta umursamaz bir şekilde sözlerine başlayan kahramanımız, şarkının sonlarına doğu çaresiz bir şekilde doktoruna "Kurtarın beni!" diye bağırıyor. Ve şarkı da aynı hayat gibi hissettirmeden ve aniden son buluyor...
Bu şarkıyı yansıtış biçimleri şahsen benim çok hoşuma gidiyor çünkü diğer şarkılarda olduğu gibi şarkıyı bitirmek için enstrümanların veya vokalin susmasını beklemiyor, bir anda kesiliyor. Ve şarkının adında da belirttikleri gibi kaçınılmaz "son" geliyor. Gerard Way'in mükemmel vokaliyle birlikte şarkı ölüm kavramını bir kere daha bizlere çok güzel bir şekilde hatırlatıyor.
Albümün diğer şarkılarında ise karakterimiz The Patient , ailesi ve doktorla olan konuşmalar hakkında bilgi edinmeye devam ediyoruz. Aslında şöyle bir baktığımızda ve şarkıların anlamını düşünmeden dinlediğimizde melodilerinden dolayı kulağa sanki çok neşeli bir olay anlatılıyormuş gibi geliyor. Ve şarkılar ister istemez aklımıza kazınıyor.
Şimdi de albümden bir diğer aklımıza kazınan şarkı hakkında konuşalım. Albüme adını veren ve MCR'in göz bebeği Welcome To The Black Parade. Şarkı bana göre tam anlamıyla bir şaheser. Şarkının başında The Patient ile babası arasında geçen ölüm hakkında bir konuşmadan bahsediliyor. Şarkının devamında ise babasının öldükten sonra bile onla birlikte olduğunu hissettiğini çünkü yaşadıkları güzel anıların ve yaşanmışlıkların kendi ölümüne kadar onla birlikte gideceğinden bahsediyor.
Kahramanımızın ölüme yaklaştığını göz önüne alırsak şarkı biraz daha anlam kazanıyor. Çünkü artık kahramanımız ölümüyle yavaş yavaş yüzleşmeye başladığını bu şarkıda görüyoruz.
Albümün son şarkısı Famous Last Words ile The Patient'ın kabullenişini, bir nevi hayattan vazgeçtiğini anlatıyor bize. Artık bir bütün olmadığını ve çok yorulduğunu dile getiriyor resmen.
Kısacası albüm bence bizi ölümle yüz yüze getiriyor. Şarkıların anlamlarıyla birlikte de düşündükten sonra sonsuza kadar yaşayamayacağımızın ve belki de bizim de The Patient gibi ani bir sonumuz olup olmayacağı düşünceleri oluşuyor kafamızda ve bizi bu düşüncelerimizle yüzleştirip yalnız bırakıyor...
Albüme göz atmak isteyenler için: