Evanescence “Wasted On You” teklisiyle başlattığı ve bu tekli üzerine dört yeni tekli daha yayınlayarak devam ettirdiği bu serüveni 26 Mart 2021 tarihinin ilk saatlerinde “The Bitter Truth” albümüyle noktaladı.
İlk olarak, albümde dikkatimi en çok çeken şarkı “Far From Heaven” oldu; çünkü daha önce de “Bring Me To Life” ve “My Immortal” örnekleriyle duymaya alıştığımız, introda piyano sesiyle başlayan fakat devamında sert gitar sesleriyle hard rock tarzına geçen Evanescence, bu şarkısında farklı bir akış işlemiş. Bu şarkısında alışılandan farklı şekilde, şarkıyı daha sakin ve piyano/ yaylıların ağırlıkta olduğu bir trafikle oluşturmuş. Elbette bu şarkının böyle olmasının bir hikâyesi var, hatta hüzünlü bir hikâyesi var. “Far From Heaven,” Amy Lee’nin inançlarındaki gelgitleri derinlemesine konu alıyor ve dolaylı olarak kardeşi Robbie'nin 2018'deki kaybına değiniyor. Amy Lee’nin o yüreğe dokunan sesinin, bu şarkıda daha da ağır duygularla dolu olmasının bir sebebi de buydu. İşte arka plandaki bu hikâyeyle bu şarkı dev bir vokal ve piyano şarkısına dönüşmüş.
Diğer dikkat çeken ve belki de üzerine en çok konuşulan şarkı “Use My Voice” oldu. “Use My Voice”, Within Temptation'dan Sharon den Adel, kemancı Lindsey Stirling'in yeteneklerinin yanı sıra Amy Lee'nin çeşitli arkadaşları ve aile üyelerini de içeriyor. Ayrıca şarkı politik bir mesaja da ev sahipliği yapıyor. “Coğrafya kaderdir” gerçeğiyle yüzleşen bu şarkı “daha adil bir dünyayı tanıtmak için konuşmanın gücünü kutlamak” amacıyla yazılmış. Bu arka planı da Amy Lee bir basın açıklamasında şöyle dile getirmiş: “Bu bir uyanış çağı ve güçlü güzelliklerle dolu. Başkalarına gerçeği aramalarını, kendi seslerini bulmalarını ve onları kullanmaları için ilham vermeyi umuyorum. Kimsenin senin adına konuşmasına izin verme. Bunu sadece sen yapabilirsin.”
Albümdeki ve gruptaki enstümanlar kısmına gelince, açıkçası en bariz değişimleri davulda duyuyoruz. Grubun eski davulcusu Rock Gray’in yerine gelen Will Hunt’tan itibaren grubun davulundaki farklılıkları duymaya başlamıştık. Ama “The Bitter Truth” albümü bu farklılıkları en az duyduğumuz albüm oldu. Özellikle grubun “Fallen” ve “The Open Door” albümlerinden alışık olduğumuz Rock Gray çalımına benzer ritimler dinlemeye başladık denebilir. Bu benzer çalımları da en çok “Feeding the Dark”, “The Game Is Over”, “Yeah Right” ve “Blind Belief” şarkılarında duyabiliyoruz.
Diğer yandan Jen Majura ve Troy McLawhorn’ın çalımlarıyla bizi büyülemeye devam eden elektro gitarların ve Tim McCord’un çalımından dinlediğimiz bas gitarın soundlarına gelince, eski albümlere kıyasla çalımlarda aşırı değişimler kulağımıza takılmıyor. Özellikle grubun özüne bağlı çalımları “Wasted On You” ve “Take Cover” şarkılarında dinleyebiliriz. Fakat çalımlardan hariç fark edilen bir değişim var. O da şu: Evanescence’nin hard rock türüne en çok bağlı kaldığı enstrüman grubu diyebileceğimiz gitarlar, bu albümde daha az yer bulmuş gibi. Kendi alanlarını şimdi üzerine konuşacağımız enstrümanlara bırakmışlar demek mümkün olacaktır.
Albümlerdeki ve gruptaki yerini hiç elden bırakmayan diğer enstrümanlara; yani piyano/ klavye ve yaylılara gelecek olursak, daha önceki albümlerde de oldukça yer bulan bu enstrüman grubunun yeri albümde iyice genişlemiş gibi. Bunu en net şekilde duyduğumuz şarkılardan biri -aynı zamanda albümün ilk şarkısı olan- “Artifact/The Turn” şarkısında duyuyoruz. Şarkının geneli klavye döngüleri ile donatılmış.
Sonuç olarak “The Bitter Truth” albümü, Evanescence’in geçmişinden pek de kopuk bir albüm değil. Hatta eski dinleyicileri için keyifle, bir çırpıda dinlenebilecek bir albüm olmuş. Ve albümün anlamı olan “Acı Gerçek” lafıyla da oldukça bağlantılı bir albüm olduğunu görüyoruz. Özellikle sözlerindeki politik mesajlarıyla ve hüzünlü hikâyeleriyle, albüm “Acı Gerçek” ismini hak etmiş. Ellerine sağlık Evanescence…
Kritikzine Puan: 8/10