Selammm müzik severler, bugün sizlerle birlikte Sytem Of A Down'un ikonik parçalarından birini inceleyeceğiz. Karşınızda Lonely Day...
Herkesin bu şarkıyla galiba bir anısı vardır değil mi? Sözlerini dinlerken kendimizden parçalar bulduğumuz, yalnızlığımızla baş başa kaldığımız anlar vardır. Hayatımızıdan çıkanları onlardan sonraki yalnızlığımızı anladığımız anlar. Bazen öyle zamanlar gelir ki etrafınızda ne kadar çok insan varsa kendinizi o kadar yalnız hissedersiniz. Herkeste bir kusur, kusurdan da öte kendi yalnızlığınızla övünürsünüz sanki. O dakika dünyadaki ennn yalnız insan sizsinizdir sanki. Bu şarkı galiba bu hislerimize ortak oluyor ne dersiniz?
Şarkıyla tanışmam benim de böyle hislerden geçtiğim bir dönemde "hassi**** bu benim resmen, aklımdan geçenler bu sözler lan" dememle başladı. Yalnızlığımı kanıtlamak istercesine birden bağlanmıştım bu şarkıya sanırım. O zamandan beri de aramızdaki bu bağ hiç kopmadı desem doğrudur. Gene geçen gün bi arkadaşımla görüntülü konuşup şarkı dinlerken, bu mükemmel parçayla yollarımız tekrar kesişti ve üstünde konuşmaya başladık. Şarkının herkeste bıraktığı bu etki, herkeste bıraktığı bu üzüntü ya da melankoli beni daha da etkiledi. Belki de bütün insanlığı bazılarının en büyük korkusu olan yalnızlıktan vurmuşlardı. Artık bu şarkı yalnızların marşıydı...
Such a lonely day, and it's mine
The most loneliest day of my life
Such a lonely day should be banned
It's a day that I can't stand
Lonely Day, grubun ikili albümleri Mezmerize/Hypnotize'ın ikinci yarısı olan Hypnotize'da sondan bir önceki şarkısıydı. Ama bu şarkının diğer şarkılardan çok büyük bir farkı vardı. Daron Malakian'ın bu parçada baş vokal olması. Serj'ün sesini arayanlar için baştan bir çöp olarak görülüyordu. (Şahsen Serj bir kenara, ön yargılarım bir kenara bu şarkıyı öyle dinlemeyi tercih ediyorum.)
Şarkı, melankolik bir ruh hali taşıyan gitar arpejlerinin bizi karşılamasıyla birlikte Malakian'ın vokali ve sözleriyle resmen bir puzzle gibi birbirlerini bütünlüyor, kusursuz yalnızlığımızda bizi yolculuğa çıkarmaya hazırlanıyordu.
Ama tabi birçok insanın takıldığı bazı sıkıntıları da yok değildi. Bu sıkıntı da; uzun süre tartışma konusu olan, "teknik olarak" doğru bir İngilizce kullanılmaması. Şarkıda geçen "most loneliest" tabiri birçok dinleyici tarafından eleştirilmiş, ve de beğenilmemişti. Şahsen başlarda evet, tabir kulağa bir tık yanlış ya da uygun gelmemiş olsa bile ben alıştım demeliyim.
The most loneliest day of my life...
The most loneliest day of my life...
Malakian yaptığı solo ile şarkının en vurucu noktalarından birine de imza atıyordu. Sözleri daha da çarpıcı kılan bu solo resmen yalnızlık hissinin notalara dökülmüş hali oluyor. Kendi imzası niteliğinde bir sonuç ortaya çıkıyordu.
And if you go, I wanna go with you
And if you die, I wanna die with you
Şarkının sözleri bir tek yalnızlıkla alakalı değildi tabi ki de. Asıl nokta şuydu; hayatımızda bazen öyle bir insan girer, öyle bir hayatımızı değiştirir ki ömrümüz boyunca aslında hep yalnız olduğumuzu sanki o gelince aslında yalnızlığımızın son bulduğunu hissederiz, onla birlikte nefes alır sonunda birlikte olmayı anlarız. Ama eğer o hayatımızdan giderse, bir daha asla o girmeden önce olduğumuz gibi sadece "yalnız" olamayacağımızı anlarız. Artık bir parçamız kayıptır. Yalnızlık kelimesi tekrardan vücut bulmuştur, tek farkı gerçek yalnızlıkla tanışmamızdır. Çünkü onun gitmesindense birlikte ölmeyi göze alacak kadar bağlanmışızdır, sevmişizidir. O gidince dünyadaki "yalandan" ölümü tatmış oluruz. Bu acı hiç bitmeyecek gibi gelir. Bu yalnızlık ölümden bile daha yalnızdır sanki...
Şarkıyı dinlemek için: